De vraag: waarom doe je het al niet gewoon?

Je hebt zo het gevoel dat er nog veel meer is dan wat je nu doet. Alles is goed, gaat goed, je telt je zegeningen. En toch… diep van binnen moppert iets, diep van binnen voelt het onrustig. Nou, mooi! Luister daar naar en ga gewoon dat ding doen waar je naar verlangt. Niks aan de hand.

Of toch wel? Wat is er aan de hand:

Je bent bang voor het onbekende. Lees; de toekomst. Ons brein is voorgeprogrammeerd om risico’s te vermijden. Verandering kan gevaarlijk zijn. Ook is je brein geprogrammeerd met allerlei overtuigingen die je weet maar vooral ook wat je (nog) niet weet waarom je niet doet wat je wel graag zou willen.

Ontbreken van duidelijkheid. Wát wil je dan precies? Waar gaat je hartje sneller van kloppen? Wat nou, doelen? Een stip op de horizon is belangrijk zodat je daar je tomtom op kan instellen. Als je je tomtom duidelijk instelt en je wilt naar Groningen bijvoorbeeld, dan is het handig om een nauwgezet adres in te vullen. Vul je niets in, is de kans klein dat je in Groningen aankomt.

Twijfel: welke stem heeft bij jou de overhand? Die van die verjaardagen, waar je toch echt naar toe moet. Die je mooi afleiden van je ingestelde doel of die van de rationalist, die je mooi afleid van je creativiteit? Of die van die kritische stem, die je ver weg houdt van je dromen?

Ik doe het altijd zo: Je weet het wel. Je wilt ook wel maar telkens terugvallen in oude patronen is een keuze, een beslissing. Ontdek precies welke patronen dat zijn en herken ze, zodat je je niet laat afleiden van waar je je tomtom op hebt ingesteld. Het hoeft niet in een recht lijn, af en toe neem je een kronkelweggetje.

Bang zijn: Wat nou als het financieel niet lukt? Wat nou als het echt geen succes wordt? Wat nou als ik wel al gelukkig ben alleen ik zit nu mijn tijd te verdoen met die angsten die door mijn hoofd spoken? Voel je ook dat het verlammend werkt?

Verantwoordelijkheid nemen: Daar begint het mee! Ik geloof erin dat jij het leven kan leiden wat bij jou past. Dat start met overgave, moed en vertrouwen en dat begint bij het nemen van verantwoording voor jezelf, je eigen leven. De eerste stap is erkennen dat het tot nu niet lukte, de tweede stap is hulp vragen.

Wat doet dan die coach? Ik neem je mee zodat je herkent en bewust wordt van die gedachten en gevoelens die je zo tegenhouden. Ik help je om de tomtom in te stellen zodat je erachter komt waar je naar toe wilt en hoe je dat doet (nee, niet omkeren en weer naar huis rijden of toch in Limburg uitkomen). Ik ben er voor je om je te motiveren en te inspireren zodat jij het leven kan leiden wat bij jou past. Doe maar gewoon. Waarom niet? Jouw enige limiet is jouw verbeelding. Jouw enige groei is ook jouw verbeelding.

Scroll naar boven