Vandaag een gesprek met een millennial

Al een hele poos komt deze dame van 26 bij mij in mijn praktijk. Eens in de zoveel tijd komt ze langs. Ze vertelt wat er speelt en de laatste drie gesprekken gaan er vooral over hoe goed het gaat. Dat is mooi om te horen. De reden dat ze destijds bij mij kwam, was omdat ze zichzelf voorbij liep, privé maar vooral op haar werk. Ze bleef maar doorgaan. Nog even dit en nog even dat. Sterker nog; ze dacht dat ze onmisbaar was op haar werk. De vermoeidheid stak de kop op. Aan de andere kant, was het onmisbaar zijn op haar werk ook gelijk haar drive. Iedere morgen, na een haastig opstaan, hollend naar de auto, crossend over de snelweg kwam ze aan op haar werk. Nog haastig en verward in het hoofd, leek het erop dat er een collega was die geen goedemorgen zei. Een andere collega gaf aan dat ze bij haar avonddienst niet alles correct had afgehandeld. Dat bleef een tijd lang in haar hoofd zeuren en zo stapelden de gedachten zich op omdat ze op de gang nog wat op te ruimen spullen zag liggen, de telefoontjes nu echt even gepleegd moesten worden en de lunch erbij in was geschoten. Dan vraag ik altijd eerst even of er überhaupt ademgehaald wordt en als er dan toch adem wordt gehaald, wáár die ademhaling dan zit. De plek die wordt aangewezen reikt meestal niet lager dan onder de keel. Wat denk je dat dat betekent? De hele dag op die manier je zuurstof naar binnenhalen? Dat betekent dat je stresshormoon de lucht inschiet. Wanneer je dat de hele dag volhoudt, gaat er iets mis in je lichaam. Dat gebeurde ook bij haar. Ze werd onzekerder in haar werk, in haar sociale leven. Dus meer likes geven om meer likes te ontvangen. Niet meer uit staan. De hele dag aan staan. Het filter leek meer en meer af te brokkelen. Wat ze heeft geleerd is onder andere om “nee” te zeggen. Moeilijk; Ja! Jezelf vooropstellen; Ja! Wat daar eerst voor nodig is, is het aanvoelen van deze grenzen. Voel je dat je lichaam sputtert? Voel je dat je lichaam zich spant? Voel je je energie wegvloeien? Dan wordt het tijd om jezelf even heel belangrijk te vinden en (te leren) je grens aan te geven. Dit hebben we gedaan door middel van een cirkeloefening waarbij ze duidelijk werd geconfronteerd met haar grenzen (en het overschrijden ervan). En…. ademhalen! Doe je even mee? In en dan uit. Kleine pauze…. In en dan uit..kleine pauze….. In en dan uit, langzaam en kleine pauze. Mooi hè! Voel je de ontspanning al toenemen? Dit geeft ruimte om helder te denken en dan je actie uit te voeren. Ondertussen heeft “mijn” millennial dat heel goed onder de knie en wordt het helderder bij haar in haar hoofd. Met als resultaat dat ze groeit en keuzes kan maken die goed voor haar zijn zodat ze zichzelf niet meer voorbij loopt maar haar ontwikkeling wel vooruit gaat.