Daar gaan we weer, een verhaal over levensgeluk. Ik snap het wel hoor. Persoonlijke ontwikkeling, zelfhulp en gezondheid. We komen het allemaal tegen, in tijdschriften, op internet en in gesprekken op verjaardagen. Toch zijn levensgeluk en voldoening zo belangrijk om te ervaren. Vraag jij jezelf weleens af of jij levensgeluk ervaart?
Op zoek naar levensgeluk!
Afgelopen week was ik in Parijs, de Eiffeltoren stad en ook de stad waar straks de olympische spelen gehouden worden. Ik ben daar samen met mijn 19-jarige zoon, wat al een heel bijzonder gevoel geeft. Wie wil er nu op deze leeftijd met z’n moeder in een twijfelaar slapen in een heel klein maar super schone hotelkamer?
Nou, hij wilde dat wel. Wat super handig is als je een 19-jarige mee hebt is de handigheid met appjes enzo. Binnen no-time zat ik op een elektrische fiets met zo’n groen bakje voorop waar je tas in kan. Op naar het hotel, wind in de haren, stoplichten negerend en de aanwijzingen op google maps volgend.
Geen gedoe met metro’s, heel veel mensen opeengepakt, geen plakhanden aan die stangen waar je je aan moet vasthouden, geen angst dat je er graaiende handen in je tas zitten. Ik voelde het levensgeluk stijgen.
Geluk wordt omschreven als “een aangenaam gevoel van iemand die zich verheugt”. Nah, dat klopte wel. Heel erg zelfs. Is dit levensgeluk? Ja, dit is levensgeluk 2.0. Ik weet namelijk ook hoe dat niet voelt. Het was er gerust wel hoor, maar ik voelde en ervaarde dat niet zo.
Wat is dan echt belangrijk?
Om 05:15 uur gaat de eerste wekker, 10 minuten later de tweede. Huppa, uit ons bedje, op ons fietsje naar de afgesproken plek ergens midden in Parijs. We ontmoeten onze gids. We gaan 16 kilometer hardlopen zodat we mee mogen maken hoe Parijs ontwaakt.
Van donker naar licht, van de Eiffeltoren naar het Louvre, langs de Seine en met mijn tong op mijn knieën eindigen we weer bij het beginpunt. Tijdens het hardlopen kijk ik om mij heen, voel mijn spieren, de kou van de ochtend en zie ik mijn stoere zoon.
We verdienen een kop koffie en een croissant en we geven elkaar een high-five. Dus wat is dan echt belangrijk? Die verbinding op dat moment. We zijn oprecht trots op elkaar.
Neem de tijd! Maak tijd!
Want daar gaat het uiteindelijk allemaal om. Daar in Parijs stond onze tijd even stil. Het maakte niet uit of het ’s ochtends 05:15 uur was of ’s avonds 21:00 uur toen we aan een biertje in een clubboot stonden. We hadden de tijd. Voor elkaar. Voor mooie gesprekken, tijd voor onszelf, grappen in de griezelige catacomben, tijd om de stad te ontdekken en tijd om voor altijd terug te denken aan een zeldzaam mooi weekend.
Hoe je levensgeluk bereikt!
Voor mij op nummer 1 door PMA, werken met mijn onderbewuste, de oorzaak opruimen van waarom ik toch maar dat geluk niet ervaarde terwijl het er al zo was. Ik voel nu de ruimte en de tijd om dit alles in mij op te nemen en te genieten.
Wil jij meer tijd en ruimte en levensgeluk ervaren? Lukt dat maar niet om daar toe te komen? Download mijn Ebook PMA. Daarin lees je wat redenen zijn waarom je niet gewoon je tijd neemt. Daarin lees je ook wat je kunt doen om van jouw tijd prioriteit te maken!
