Een kopje thee en een goede stoel.
Ze kon de weg wel vinden, hoor.
Ze had gisteren al even proefgereden. Over de landweggetjes.
Vandaag zag de wereld er heel anders uit en koos ze voor een andere route. Eentje die ze niet goed kende en die wel “grote” wegen had. Altijd weer een mooie aanleiding om te kijken welk deel haar bus bestuurd.
Ik had haar namelijk het boek “Ik ken mijn ikken” aangeraden.
Een boek wat je doet realiseren welke delen in jou zoal aan het stuur zitten.
In dit geval vond zij dat de pleaser, degene die het de ander altijd naar de zin wil maken, aan het stuur zat.
Nou, daar dacht ik anders over na aanleiding van haar verhaal over het vinden van de weg. Al sparrend, denkend en voelend kwamen we uit op de berekenbare. Geen idee of dit een juiste benaming is, maar zo voelde dat voor haar.
Aan de slag en in gesprek met de berekenbare. Ieder woord werd afgewogen, haar haar werd nog eens achter het oor gedaan. Ze stond stokstijf stil, ademhaling hoog en voor alles is een plan.
Maar dan ook echt voor alles.
De berekenbare laat niets aan het toeval over.
Dat is namelijk doelloos en leeg in de dag. Geen plan is geen optie.
Tja, dan kan het zijn dat het speelse in jezelf verdwijnt.
De lach verdwijnt, het spontane verdwijnt en kun je nagaan hoe je voor je omgeving bent. Ontspannen… not.
Daar kan verandering in worden aangebracht en die verschuiving heeft ze in de sessie duidelijk gevoeld. Aan het einde van ons gesprek voelt ze dat ze ruimte gaat geven aan dat spontane, speelse en we hebben zelfs nog even salsa gedanst, want dat doet ze zo graag.
Nieuwe inzichten, nieuw gedrag, nieuw gevoel, nieuwe lach en ontspanning. Ja!
Met een grote glimlach ging ze de deur uit. Ook omdat ze de weg naar huis wist.
Ik ging nog even door in mijn praktijk, was nog even aan het telefoneren.
Ik opende mijn schuifdeur en keek naar buiten, naar het pad waar eerder haar auto geparkeerd stond. Geweldig wat ik toen aantrof!
Twee hartjes, keurig door haar wielen van de auto gemaakt. Hoezo berekenend of toch spontaan?
In ieder geval had ik zelf een grote glimlach en een warm hart.
