Dat moment uit het leven dat je het echt allemaal even niet meer weet. Het is veel, te veel. De houvast dreigt weg te vallen. Dat gebeurde bij mij na het overlijden van mijn vader, het loslaten van mijn baan en het voor mezelf beginnen in mijn eigen praktijk. Dat wat mij een stevige basis gaf, leek plotseling verdwenen. Ik was mezelf echt wel even kwijt. De stevigheid in mezelf. Hoe verhoud ik mezelf tot deze wereld? Waar doe ik goed aan?
Wat doe jij? Trek jij je terug, sluit je jezelf af of ga je uit contact met de jezelf en je omgeving. Zoek je paniekerig naar een nieuw houvast en vlieg je dan van de ene ontmoeting in de andere of ga je van activiteit naar activiteit. Je voelt de onderliggende eenzaamheid niet maar de stevige grond waar je zo naar verlangt ga je op deze manier ook niet voelen.
En toch… als ik naar al deze momenten kijk, dan zie ik dat er ook altijd weer momenten waren dat ik uit dat dal kroop. Het evenwicht herstelde zich. Situaties, gevoelens, emoties, gemoedstoestanden, drukte, stilte, zaken waar ik bang voor ben, hoe groot en definitief ze ook lijken, ze gaan altijd voorbij. Ik heb geleerd dat er altijd weer nieuwe voor in de plaats komen.
Deze ervaringen voelen goed. Hoe ver ik soms ook van mezelf ben weggeraakt, ik hoef alleen maar een klein innerlijk stapje opzij te zetten, rustig mijn bewegingen waar te nemen en vervolgens geduldig en met nieuwsgierigheid te wachten tot het evenwicht zich van nature herstelt. Net als de natuur. Geen haast.
Wat helpt is mijn aandacht bewust te laten gaan en te kiezen waar ik dat op richt. Ik wankel als ik mijn aandacht vestig op de toekomst, meningen van anderen en angsten.
Wanneer ik door PMA mezelf weer een stukje beter heb leren kennen dan voel ik goed wat er aan de binnenkant speelt. Ik sta hier bij stil. Vraag mezelf af waar dit vandaan komt, waar ik dit eerder heb ervaren. Beleef en zet mijn beide voeten in het bos. Ik richt me weer op mijn ademhaling en ga doen wat mij energie geeft. Ik lees, ik blog, ik wandel. Heerlijk.
Wat is dan belangrijk? Het gevoel van veiligheid zit alleen maar in mezelf. Deze dag, dit moment. Is dat ook zo voor jou? Wat betekent dat werkelijk voor jou?
Rust maar in wat er nu is. Het leven stroomt als vanzelf door je heen.
